Bursa Janusza Korczaka i Stefanii Wilczyńskiej.Pod koniec życia Janusz Korczak (Henryk Goldszmit) pisał o Domu Sierot: „Dom Sierot nie był, nie jest, nie będzie Domem Sierot Korczaka. Za mały, za słaby, za biedny i za głupi na to, by […] dzieci wybrać, ubrać, zgromadzić – wyżywić, ogrzać – otoczyć opieką i w życie wprowadzić… Tej wielkiej pracy dokonał wysiłek zbiorowy wielu setek ludzi dobrej woli i światłego zrozumienia sprawy dziecka… sieroty. Są wśród nich liczne piękne imiona, są liczni bezimienni… – ich praca, pomoc, rada, doświadczenie budowały materialnie i duchowo wartości tego warsztatu i  bogatego przedsiębiorstwa”.  Oryginalna dokumentacja Domu Sierot przepadła w czasie wojny, ocalone nieliczne archiwalia, przechowywane m.in. w Muzeum Warszawy, nie pozwalają na całościowe odtworzenie historii zakładu.  Ważną częścią Domu była Bursa – przeznaczona dla młodzieży, której mieszkańcy na miejscu pobierali praktyczną naukę zawodu wychowawcy, ucząc się w różnych instytucjach. Niektórzy z nich studiowali na Uniwersytecie Warszawskim; dotychczasowa wiedza na ten temat była bardzo fragmentaryczna.  Szczegółowe kwerendy archiwalne (te uniwersyteckie zainspirowane poszukiwaniami rodziny jednego z dawnych bursistów) przyniosły nadzwyczaj bogate wyniki. Odnalezione dokumenty i fotografie pozwoliły nie tylko uzupełnić wiedzę o znanych wcześniej osobach, ale również odkryć nowe nazwiska i nowe historie. Wystawa przedstawia dziewięć sylwetek bursistów, studentów Uniwersytetu Warszawskiego, ale jest hołdem dla wszystkich młodych współtwórców dzieła, jakim był Dom Sierot.  Magdalena Pęzińska Korczakianum Muzeum Warszawy Wystawa do pobrania online: od 14.04 na nck.pl i muzeumwarszawy.pl Kuratorki: Magdalena Pęzińska, Muzeum Warszawy;  Agnieszka Bebłowska Bednarkiewicz/NCK Organizatorzy: Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Narodowe Centrum Kultury, Muzeum Warszawy, Kordegarda, Galeria Narodowego Centrum Kultury